Ważne życiorysy

Robert Baden Powell

Robert Stephenson Smith Baden-Powell (22.02.1857-8.01.1941), baron Gilwell, gen.armii bryt., twórca skautingu. W latach 1876-1910 był w czynnej służbie wojskowej w Indiach, Afganistanie, Afryce Płd. I Anglii. W wojnie przeciw Burom wsławił się obroną miasta Mafeking. Od 1903 r. był generalnym inspektorem kawalerii bryt., a po tym osiągnięciu wieku emerytalnego zajmował się organizowaniem i szkoleniem armii terytorialnej w Wielkiej Brytanii. Podczas obrony Mafekingu (1899-1900) utworzono odział chłopców do służby pomocniczej (łącznikowej, wartowniczej itp.). Próba ta uświadomiła B.-P. możliwość powierzania młodszym chłopcom, pod warunkiem ich poważnego traktowania, odpowiedzialnych zadań. W 1907 r. zorganizował on doświadczalny obóz dla chłopców na wyspie Brownsea. W 1908 wydał klasyczny podręcznik „Skauting dla chłopców”. W 1910 r.  całkowicie poświęcił się skautingowi. W tymże roku było w Wielkiej Brytanii 100 tys. Skautów. Wg B.-P. skauting powinien być szkołą wychowania obywatelskiego w kontakcie z przyrodą, powinien uzupełniać naturalne luki wychowania szkolnego poprzez rozwijanie charakteru, zdrowia i sprawności w codziennej służbie. Ożenił się dopiero w 1912 r. (mając 55 lat) z Olave St. Clair. Miał syna Petera i dwie córki: Heathem i Betty. Jego żona przejęła w 1916 r. organizację skautek – Gril Guides. W 1920 r. wybrany został Naczelnym Skautem Świata. Za pracę skautową otrzymał tytuł lorda- Baron of Gilwell, a w posiadłości Gilwell Park zorganizowany został międzynarodowy ośrodek skautowy. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu „Polonia Restituta”. Był świetnym rysownikiem. W 1939 r. wyjechał na leczenie do Kenii, gdzie zmarł dwa lata później.   

Andrzej Juliusz Małkowski 

Jeden z twórców polskiego skautingu (31.10.1888-15.01.1919) Należał do Eleusis Zarzewia  Sokoła- polskich organizacji niepodległościowych.

W listopadzie 1909 r. rozpoczął (za karę) tłumaczenie „Skauting dla chłopców” R. Baden-Powella. Nowy ruch wzbudzał ogromne zainteresowanie. W latach 1909-12 brał udział we wszystkich pracach mających ma celu rozwój polskiego skautingu. W roku 1911 w czasie pierwszego kursu skautowego omawiał poszczególne rozdziały przygotowanego przez siebie podręcznika. Wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej, następnie Naczelnej Komendy Skautowej we Lwowie październiku 1911 r. rozpoczął wydawanie „Skauta”- pierwszego polskiego dwutygodnika skautowego. Traktował skauting jako nowy styl życia młodzieży. Błyskawicznie zaczęły powstawać drużyny. Gdy Komenda Skautowa ogłosiła pierwszą wersję Prawa Skautowego i gdy służbę ojczyźnie upieczono na drugim miejscu, Małkowski zaprotestował. W „Skaucie” ogłosił własną wersję, za co został usunięty z władz organizacji i przestał być redaktorem pisma.

W marcu 1912 r. wyjechał do Londynu w celu zebrania materiału do nowego wydania swej książki. W 1913 zorganizował wyjazd na III Zlot Skautów w Anglii, gdzie nad polskim obozem powiewała biało-czerwona flaga i używano nazwy kraju wymazanego z map świata. Otrzymał od R. Baden-Powella skautowy medal „Za zasługi”

W czerwcu 1913 roku ożenił się z Olgą Drahonowską i przeniósł do Zakopanego, gdzie stworzył silny, niezależny ośrodek harcerski. W latach 1916-17 przebywał w USA, tworząc polonijne drużyny skautowe. Zginął w katastrofie morskiej podczas powrotu do niepodległej już polski 15 stycznia 1919 r.